وعاظ وروحانیون،اقتصاددانان،علمای اجتماعی،کارشناسان خانواده،روان شناسان وآسیب شناسان و.. همواره بیکاری را به عنوان عامل تهدید کننده سلامت فرد وخانواده وبرهم زننده تعادل اجتماعی قلمداد کرده اند؛رشد بیکاری به زیرساخت های اقتصادی بستگی دارد وزمانی افزایش خواهد یافت که تعادل میان بخش های مختلف اقتصاد(تولید ،توزیع وخدمات ونیز بخش پولی وبانکی کشور) کم رنگ شود ...

از اینها که بگذریم ببکاری امروز درجامعه ما دلایل دیگری هم دارد علاقه افراد جویای کار به یافتن شغل راحت وکم دردسر امری عمومی است اگر شما بخواهید کارگرساده ای بیابید که مثلا درکار تخریب دیواری فرسوده یا حمل مصالح ساختمانی فعالیت کند به گروه زیادی از افراد بیکار مراجعه خواهیدکرد وتقریبا" هیچ یک از آنان حاضر به پذیریش درخواست شما نخواهند بود .بعضی از این افراد حاضرند روزها وهفته ها بیکار بمانند اما تن به کارهای بدنی ندهند!!

 درسالهای نخستین پس از انقلاب شکوهمند اسلامی ،درکتابهای درسی آمده بود: «آموزش وپرورش رژیم گذشته دستگاه تولید کارمند پشت میز نشین بود وافرادی را پرورش می داد که به جای تولید به فکر پشت میز نشینی ویافتن کار بی دردسر بودند از این رو محتوای کتابهای درسی باید براساس تربیت افرادخلاق وکارآفرین تغییر کند ..»

چه شده است که بعد از گذشت سه دهه از انقلاب ،وتغییرات مکرر کتابهای درسی ونظام آموزشی هنوز این روحیه ی پشت میز نشینی از ذهنیت جامعه ما رخت برنبسته است ؟چرا فرهنگ کارکردن دراین سرزمین جایگاهی ندارد؟چرا فرزندان این مرز وبوم به دستان پینه بسته پدران خویش افتخارنمی کنند ؟ چرا نان حلال دیگر آوازه گذشته را ندارد؟

شاید جوابهای بسیاری بتوان برای این پرسش ها یافت اما به نظرم برای تغییر این روحیه کارمنسجم وهماهنگی از سوی نهادهای مختلف فرهنگی،اقتصادی واجتماعی لازم است فعالیتی که سالها وقت لازم دارد تا کمی دراین نگرش تغیر ایجاد نماید وچون این هماهنگی کمتر وجود داشته است واقتصاد بیمار درجامعه حکمفرمابوده است شغلهای واسطه ای رشد قارچ گونه پیداکرده اند ،افراد به چشم خویش دیده اند که چه کسانی با وجود نداشتن سواد وتخصص لازم یک شبه از خاک به افلاک رسیده اند واین روحیه درآنان تقویت شده است تا به دنبال شغل نان وآب داری بگردند شغلی همانند کسانی که ره صدساله را یک شبه بپیمایند....

 این موضوع یقینا" دلایل دیگری هم دارد ؛نظرشما چیست؟